piątek, 14 czerwca 2019

OLBIA PONTYJSKA


RÓŻNE PODRÓŻE MAŁE I DUŻE, part IV;


24.04.2019 Środa

Po prawie dwugodzinnym wytelepaniu w marszrutce wysiadam na głównym placu wsi Parutine. Do ruin jest jakieś dwa km. na południe. To oddalenie, w dużej mierze przyczyniło się do stopnia zachowania pozostałości Olbii. Kiedy pod koniec IV wieku n.e. dwu-trzy tysięczna osada, jaka pozostała z ogromnego miasta, została zniszczona przez Hunów nigdy więcej już nie została odbudowana a jej szczątki czekały niemal do naszych czasów na ich odkrycie.
   Dzikie pola przemierzone,cel osiągnięty.Witamy w Óλβιι

Olbia Pontyjska z greckiego Óλβια czyli szczęśliwa 

Pierwsze kolonie na północnych wybrzeżach Morza Czarnego pojawiły się na początku VI wieku p.n.e. Jedną z tych kolonii była Olbia założona około 550 r.p.n.e. przez osadników z Miletu. Na początku koloniści zatrzymali się na wyspie Bierezań by po kilkudziesięciu latach przenieść się na zdecydowanie lepsze miejsce leżące u ujścia Bohu zwanego przez starożytnych Hypanis. W V wieku p.n.e. miasto odwiedził „ojciec historii” grecki pisarz i podróżnik Herodot, który pozostawił opis ówczesnej Scytii. W IV wieku p.n.e Olbia z kolonii stała się niezależnym i największym miastem nad Morzem Czarnym. Kiedy przeżywała swój rozkwit mieszkało tam około 40 tyś.ludzi. Kolonia zasłynęła jako pośrednik w handlu ze Scytami i tu tkwiło jej główne źródło bogactwa. Samo polis to siatka prostopadłych ulic wyznaczonych na dwóch terasach: miasto dolne wzdłuż biegu rzeki i miasto górne z dzielnicą handlową oraz budynkami publicznymi wśród których wyróżniała się agora, akropolis i teatr.

Ляпис Трубецкой - Африка 
To tak w nawiązaniu do afrykańskich upałów w  Wawie...

 To pozostałości górnego miasta,miasto dolne znajduje się dziś w większości pod wodą

      To chyba jeden z greckich nagrobków

Słońce przyjemnie dokazywało i choć woda była żeśka zacząłem <<Misję Arche>>, czyli wyszukiwanie w płytkiej wodzie różnorakiej wielkości skorup greckich amfor.Fajnie jest wiedzieć,że ponad dwa i pół tysiąca lat temu służyły czemuś tamtejszym mieszkańcom
A to już centrum wioseczki Парутине i nieodłączni wyzwoliciele



cdn

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz